ورزش صبحگاهی

ورزش صبحگاهی در شروع فعالیت آموزشی مدارس می تواند عـامل مهمی در ایجـاد نشاط و شـادابی وتأمین سـلامت جسم و روح دانش آموزان باشد.

این برنامه با توجه به ویژگیهایی خاص آن در ۳ بخش گـرم کردن ، پیـاده کـردن هـدف و بازگشت به حـالت اولیه طـراحی می گردد ، انجام این برنامه در ابتـدا بـا افـزایش تـدریجی ضربـان قلب توأم است که به آستانه تحریک برای افزایش استقامت عمومی می رسد و سرانجام به حالت اولیه بر می گردد .

اجرای ورزش صبحگاهی بطور منظم و روزانه می تواند نقش بسیار مهمی درکسب آمادگی جسمانی ، روانی و نشاط و شـادابی دانش آموزان داشته باشد . انجام فعالیتهای مداوم اثرات مثبتی بر بافت استخوانی دارد .

 

یافتـه های پژوهشی بیـان داشته اند که ورزش در رشد طـولی استخـوان ونیز آرایش سلولهـای استخـوانی تـأثیر بسیار نـاچیزی دارد ، امـا تأثیر فعـالیتهای ورزشی در افزایش تراکم و رشد عرضی استخوان با افزایش مواد معـدنی در آن تـأیید شده است و بـی تحـرکی و حـذف فشار مکانیکی از استخوان ها باعث کاهش مواد معدنی و کاهش استحکام آنها می شود.

برای مشاهده فایل های ضمیمه صوتی به ادامه مطلب مراجعه نمایید

ادامه نوشته

سیستم آموزشی و درس تربیت بدنی مدارس

می دانم چه کسی ، کی ، کجا و چگونه این سیستم آموزشی را برای درس تربیت بدنی مدارس کشورمان برگزیده است اما  می دانم چندان بوی اسلامی و ایرانی ندارد و البته  پرررررررررررر از عیب و ایراد بنیادی ست!

کسی نیست جواب بدهد چرا سال هاست که هیچ تغییری نکرده  یا چرا به بسیاری از اهدافش نرسیده و یا چرا با این همه تغییرات ۱۸۰ درجه ای دنیا همچنان به شیوه چند دهه قبلش ادامه پیدا کرده است؟

سال هاست ساعت تربیت بدنی مدارس  بین پسرها تنها فوتبالیست و بین دخترها معمولا والیبالیست تربیت کرده است در حالیکه  بیش از ۶۰ رشته ورزشی داریم که اکثرش را هیچ کدام از این دختر و پسرها نمی شناسند و این یعنی یک عیب!

امتحان ورزش همیشه یک سری آزمون های تکراری بدون تمرین ( مثل درازنشست، بارفیکس و ...) بوده که دلیل قانع کننده اش را نه دانش آموزان فهمیدند نه معلم ورزش ها و نه حتی کارشناسان تربیت بدنی ، و این یعنی یک عیب!

در تمام این سال ها درس ورزش مدارس نتوانسته مردم را به سمت ورزش همگانی بکشد و این یعنی یک عیب!

و حتی ما به واسطه زنگ ورزش مدارس ، ورزشکاران حرفه ای و جهانی کشف و تربیت نکرده ایم و این یعنی یک عیب!

 زنگ ورزش  برای دانش آموزان ساعتی بوده برای دور هم جمع شدن، حرف های خصوصی، درس خواندن برای امتحان ساعت بعد ، بیکارگشتن و ... و این یعنی یک عیب!

یک روز تصمیم می گیرند زنگ ورزش دوساعتی باشد و یک روز سه ساعتی اش می کنند و دوباره تصمیم شان عوض می شود و ... و این یعنی یک عیب!

همه ، معلم ورزش ها را به عنوان یک آدم بیکار و خوش گذران در مدرسه می شناسند و این یعنی یک عیب!

 نتیجه نمره درس ورزش دانش آموزان به جای سنجش میزان تلاش آنها  ، میزان استعداد ژنتیکی شان را در مهارت های ورزشی نشان می دهد و این یعنی یک عیب!

معلم ورزش ها به جای اینکه از میان افراد مستعد ورزشی انتخاب شوند  در یکی دو دهه قبل بچه تنبل های مدارس بودند و این روزها (که پیداکردن شغل دشوار شده است) از میان بهترین های کنکور و درس خوان ها برگزیده می شوند (که شاید هرگز توانایی ورزشی نداشته باشند) و این یعنی یک عیب!

و هزاران عیب دیگر که مورد توجه هیچ کس نیست...

در تمام این سال ها جزئیات بارها و بارها تغییر کرده اند اما کسی به بازنگری کل سیستم و مسائل بنیادی این حیطه فکر نکرده است. این را می دانم که مردم کشور ایران دو ویژگی منحصر به فرد در دنیا دارند: تیزهوش ترین  و در عین حال تنبل ترین مردم دنیا هستند! اما نمی دانم چرا به جای استفاده از این هوش بی نظیرشان ( برای بنا نهادن یک سیستم آموزشی درجه یک) تنبلی شان باعث شده سیستم غربی ها را کپی برداری کنند؟ آیا بهتر از غربی ها و کارهایشان وجود ندارد یا به  هوش و تشخیص خودشان بی اعتمادند؟ شاید هم وقت و حوصله تحقیق و مطالعه و برنامه ریزی را ندارند!؟

کاش میشد یک روز وقتی می خواهیم چیزی در کشورمان داشته باشیم کلا فراموش کنیم که چیزی به نام غرب  -که پیش از ما فکر همه چیز را کرده و احتمالا برای مشکلات ما هم راهی اندیشیده است - وجود دارد! کاش فقط خودمان فکر می کردیم ، قطعا بدتر از این نمی شد...

ادامه نوشته